Bert Struyvé
er zijn dagen die breekbaar zijn als ongepantserd glas
dagen die op sokken betreden moeten worden
je volgt alles zonder te stampvoeten, lichtspoor
er zijn dagen die ontwaken als een dood zangvogeltje
toch, als je maar even verkeerd knijpt klinkt de opgezette borst
razendsnel vals
je woont samen met het idee van luchtalarm
er zijn dagen dat je droomt dat de voordeur de achterdeur is
de muren bewegen, het dak golft, de horizon rood druipt
je hoopt dat je wakker wordt
er zijn dagen dat het laatste nieuws je lijf aantast
zich mentaal uit in een smerige bloeding
je denkt aan vakantie met gesloten oog, omdat afbinden ontaardt
in het speuren naar scherven
als pionnen op een schaakbord te velde worden gestuurd
weten ze niet dat de weg terug gewoon niet bestaat
trouwens, je hoeft andermans ogen niet te sluiten
het is maar spel
dan het schaakbord op het wereldtoneel: we sluiten alle ogen
en ook het decor sneuvelt mee
het lijkt een spel, maar niemand souffleert
het is geen toneel