De wiskunde van het universum

Ik moet me dringend concentreren, niet bewegen.
  Alfred Schaffer
 
 

We gaan buiten acteren op een bankje, we bliezen

per ongeluk een peperdure filmset op, vijf lucifers

als hemels tegenlicht. Onschuldige passanten liepen we

tot pulp. Op overdaad hoeft soms geen maat te staan.

Weg is het gefocust kamerspel, weg de air van veteranen.
 Een meisje in het park fluistert ons een zuurstokroze woord in, het
 regent sinds dagen. Iemand gooit een muntje naar de bank.
 Dan dondert het gewicht van de winter naar beneden.

Onder een dikke laag make-up ontdekken we ons moedervel,
 overschilderen geeft problemen, een griezelig gezicht.
 We schuilen onder bomen, op suffe aarde vallen we terug,
 handen blijven hangen tussen natte lucht op straat, we maken
 banen om elkaar. In een normaal jaar was ons dat niet gelukt.