Lieve Desmet
de oude meester puurt uit zijn jongensborst
het eerste vers op rijm en ritme dat vanzelf ‘boem paukeslag’
de vragen door de kamer jaagt die nog aan de adamsappel kleven
van Wevelgem tot Thebe kwam hij ‘de lezende arbeider’ tegemoet
talend naar een reden moest de geest de kerker uit en het verdriet
van een kindertijd die aan flarden werd geschoten- waarom
waarom ligt zijn laatste boek nu ongeopend en leiden als aan de muur de blinden nog steeds de blinden, porque, porque Maria
‘Maria Lecina’ de herhaling snijdt in ‘t merg
en ontbloot terug de bergen en dalen waarover hij groen nog tastte, groen wat hield hij van haar ergens
en misschien bij Ayora, misschien fluistert zij straks fris weer in de heupen, vat een lucifer nog even vlam in dit Epidaurus en proeven wij als van een laatste zegemaal
om daarna toe te kijken hoe zij hem vermoeid uit zijn stoel heft
en weer van het front met één knip
terugbrengt in deze zorgtent
Knipogen naar Werumeus Buning, Bertolt Brecht, Garcia Lorca , Van Ostaijen, Breugel de Oude