Steven Van Der Heyden
Bijgewerkt: 6 dec 2020
ik ben het kind van bittere verwijten
zoon van een vader die niet lacht
los zand op een plattegrond van genen
mijn vermoeden van familie
lijkt een stilleven met het terloopse
van een polaroid.
hoe ik bijna een reden voel om te blijven
ondanks de vluchtlijnen,
de barsten in mijn dagen.
Ik los de wereld op in een shot.
ben brandstof voor een droom,
aankomen doe ik al lang niet meer.